2012-11-28
W rejonie znanym z wyjątkowej czystości i hodowli ostryg – Zatoce Saint-Malo w francuskiej Bretanii – wydobywana jest woda morska wykorzystywana w preparatach Marimer.

Minerały morskie – na zdrowie!

Woda morska to źródło życia – 4 miliardy lat temu istnienie na ziemi rozwinęło się właśnie w morzu. Zbiorniki wód słonych zajmują 560 milionów km² powierzchni ziemi. Woda morska jest roztworem, w którym znajdziemy prawie wszystkie pierwiastki chemiczne. Jej skład chemiczny jest jednakowy we wszystkich morzach i oceanach, jednak woda w różnych miejscach różni się koncentracją soli mineralnych oraz pierwiastków, takich jak: arsen (As), bor (B), chrom (Cr), cynk (Zn), glin (Al), jod (I), fluor (F), kobalt (Co), lit (Li), magnez (Mg), mangan (Mn), miedź (Cu), molibden (Mo), nikiel (Ni), potas (K), selen (Se), siarka (S), stront (Sr), wanad (V), wapń (Ca), żelazo (Fe)  Woda, czyli H₂O, stanowi 96,5% masy wód oceanów i mórz, pozostała część to głównie sole mineralne, wśród których najwięcej jest jonów chloru (55%), sodu (30%), siarczanów (8%), magnezu (4%) oraz wapnia i potasu (po 1%). Ilość soli mineralnych w danej jednostce objętości wody morskiej określamy jako jej zasolenie i wyrażamy w promilach. Średnie zasolenie wody w oceanach wynosi 35‰. W wodzie morskiej znajdują się też rozpuszczone gazy, które pochodzą z atmosfery lub są związane z procesami chemicznymi i biologicznymi zachodzącymi w wodzie i na dnie morza czy oceanu. Co więcej, woda morska zawiera pierwiastki, czyli związki występujące w organizmie ludzkim w śladowych ilościach, które są bardzo ważne dla jego prawidłowego funkcjonowania, a nie są przez niego produkowane. Pierwiastki śladowe są istotne zwłaszcza dla funkcjonowania układu immunologicznego, ale również jako katalizatory innych funkcji w organizmie:

       miedź wykazuje działanie przeciwzapalne i zapobiegające infekcjom,

      magnez wspiera mechanizmy antyalergiczne i wzmacnia działanie układu  odpornościowego,

       mangan jest rekomendowany w przypadku alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa,  

      żelazo bierze udział w transporcie tlenu do narządów i komórek,

      selen ma właściwości antyoksydacyjne i przeciwzapalne, ponadto zmniejsza odpowiedź zapalną poprzez stabilizację ścian komórkowych,

      cynk bierze udział w procesie odnowy komórkowej, wzmacnia system immunologiczny i wykazuje działanie przeciwzapalne.   

W nosowej sprawie

Właściwości wody morskiej są wykorzystywane do higieny i pielęgnacji nosa ponieważ roztwór soli morskiej (rozcieńczony do uzyskania roztworu sodu w stężeniu fizjologicznym):

      przywraca wilgotność śluzówce nosa uszkadzanej systematycznie suchym powietrzem,

      odtwarza fizjologiczne warunki do prawidłowego funkcjonowania mechanizmu śluzowo-rzęskowego, niosąc cenną pomoc w zapobieganiu infekcjom górnych dróg oddechowych,

      wypłukuje, bez jakichkolwiek podrażnień, bakterie, wirusy i alergeny, ułatwiając oddychanie i przynosząc ulgę w „zwykłym” katarze i katarze na tle alergicznym,

      oraz, co ważne, nie ingeruje w naturalny mechanizm obronny nosa przed „agresorami” (nie obkurcza naczyń krwionośnych). W odróżnieniu od soli fizjologicznej, woda morska zawiera cenne pierwiastki, które wspomagają naturalne procesy obronne śluzówki nosa, m.in. posiadający właściwości antyalergiczne mangan i działającą przeciwbakteryjnie miedź. 

Zatoka Saint-Malo

Zatoka Saint-Malo jest częścią Kanału Angielskiego, który stanowi z kolei część Oceanu Atlantyckiego. Kanał Angielski pozostaje pod wpływem Oceanu i jego prądów. U wybrzeży Francji prądy są silniejsze niż w pobliżu południowej Anglii, podobnie jak amplitudy przypływów i odpływów. Co za tym idzie, woda morska jest wzburzona, a mikroelementy nie opadają na dno.  Woda morska do produkcji preparatów Marimer pobierana jest w czasie przypływów i odpływów, kiedy morze jest najbardziej wzburzone i woda zawiera najwięcej mikroelementów. Po wypompowaniu za pomocą specjalistycznego sprzętu jest poddawana pierwszej filtracji. Kolejna filtracja odbywa się po dodaniu wody oczyszczonej. Następnie w całkowicie sterylnych warunkach Laboratoires Gilbert woda jest wlewana  do pojemników końcowych (ampułek lub sterylnych pojemników w aluminiowych puszkach), które trafiają do konsumentów. Marimer stanowi więc połączenie wody morskiej i wody oczyszczonej poddawanej procesowi sterylnej filtracji. 

Proces produkcji preparatów Marimer®

• Wodę wydobywa się 7 - 8 km od brzegu, 5 metrów poniżej poziomu mody, na 1-3 godzin przed przypływem.

• Pozyskana woda morska jest sterylizowana w procesie podwójnej filtracji: na początku przy użyciu czułego filtra 0.22 µm, potem zaś jeszcze dokładniejszego filtra 0.1 µm. Następnie woda jest poddawana rygorystycznej kontroli chemicznej i mikrobiologicznej.

• Z wybrzeża woda jest transportowana do fabryki w specjalnych polietylenowych workach, które zostały wcześniej wysterylizowane metodą jonizacji.

• Po kolejnej kontroli chemicznej i mikrobiologicznej woda jest wtłaczana do sterylnych, jednorazowych ampułek lub specjalnych sterylnych pojemników umieszczonych
w aluminiowych puszkach, dzięki temu przez cały czas użytkowania i przechowywania woda morska nie ma kontaktu z aluminiowymi ściankami puszki ani ze sprężonym w jej wnętrzu gazem. 

Morze możliwości

Wyjątkowe właściwości wody morskiej wykorzystywane są na szeroką skalę, zarówno w preparatach i zabiegach zdrowotnych jak i pielęgnacyjnych. Popularna i łączona z Francją talasoterapia (gr. thalassa – morze) to forma terapii bazująca na składnikach pochodzenia morskiego. Woda morska i zawarte w niej sole są stosowane wspomagająco w leczeniu chorób skóry (w tym trądziku, egzemy i łuszczycy). Zabiegi pielęgnacyjne z wykorzystaniem wody morskiej w sposób w 100% naturalny oddziałują na ludzki organizm, który w dużej mierze jest złożony ze słonej wody. Podczas talasoterapii zawarte w wodzie morskiej składniki aktywne takie jak magnez, potas, wapń i sód wykorzystując zjawisko osmozy, wnikają do organizmu. Talasoterpia jest zalecana również w przypadku zaburzeń odporności, dolegliwościach dróg oddechowych, reumatyzmie, niedoczynności tarczycy, osteoporozie, tarczycy, bezsenności czy bólach kręgosłupa. Ważne, by leczenie odbywało się w specjalistycznym ośrodku położonym nad morzem. Nadmorskie miasteczka Bretanii (m.in. Saint-Malo) i Normandii uznawane są za francuskie centrum rozwoju talasoterapii, która zyskała popularność już w XIX wieku.

Nadesłał: Nepentes