2016-08-24
Rozpoczęcie pooperacyjnej rehabilitacji jest warunkiem nadrzędnym, dlatego powinna zostać wdrażana już bezpośrednio po stabilizacji stanu klinicznego pacjenta. Jeżeli sytuacja na to pozwala, należy wszcząć działania rehabilitacyjne jeszcze w warunkach sali intensywnej opieki medycznej.

W ten sposób znacznie wzrastają szanse na uniknięcie niebezpiecznych powikłań unieruchamiających. W trakcie podejmowanych działań rehabilitacji po zawale, wraz z upływem czasu, pacjent poddawany jest coraz większym obciążeniom.

 

W przypadku kardiologicznej rehabilitacji ze względu na jej przebieg w czasie, wyróżnia się jej dwa typy. Pierwszym z nich jest typ wczesny, obejmujący rehabilitację szpitalną oraz oddziałową, jak również wczesną rehabilitację ambulatoryjną lub domową. Analogicznie drugim typem jest rehabilitacja późna, która uwzględnia tryb ambulatoryjny późny. W następnej kolejności pojawia się etap podtrzymujący. Polega on na wdrożeniu i utrzymaniu wyuczonych nawyków prozdrowotnych połączonych z systematycznością treningową, która w najlepszym wypadku powinna trwać do końca życia.

 

Rehabilitacja po zawale - etap pierwszy

 

Początki wprowadzające chorego w tryb rehabilitacyjny nie są najłatwiejsze, lecz jednocześnie najważniejsze. Przede wszystkim ze względu na upływający czas, który w przypadku odkładania podjęcia czynności działa na niekorzyść pacjenta. Właśnie ze względu na czas pierwszy etap odbywa się już w otoczeniu oddziału intensywnej opieki kardiochirurgicznej i kardiologicznej.

Czas jego trwania przebiega od 7 do 14 dni po incydencie. Wprowadzający etap rehabilitacji po zawale, polega wedle zasady na stopniowym uruchamianiu chorego. Na początku ogranicza się jedynie i aż, do biernego rozruszania pacjenta w łóżku, koordynowane przez fizjoterapeutę. Następnie podejmowanie się prób czynnego siadania, w późniejszej fazie uruchamianie do jazdy wózkiem w celach fizjologicznych, aż do momentu samodzielnego powstania i poruszania się po określonym terenie. Rehabilitacja po zawale w warunkach szpitalnych powinna zakończyć się umiejętnością poruszania się po schodach.

 

Zakres tych ćwiczeń jest jak na stopień swojego zaawansowania całkiem szeroki, poczynając od ćwiczeń oddechowych oraz relaksacyjnych. Pacjent podczas wykonywania tych czynności jest naturalnie pod stałą kontrolą, co pozwala na właściwe dawkowanie aktywności fizycznej. Tempo w jakim dodawane są kolejne jednostki ćwiczeniowe uzależnione jest od przebiegu ostrej fazy choroby oraz występujących powikłań.

 

Podział rehabilitacji - etap drugi

 

Etap drugi, podobnie jak poprzedzający powinien zostać zainicjowany jak najprędzej po opuszczeniu przez chorego placówki szpitala. Podstawową różnicą od pierwszego etapu jest możliwość kontynuowania rehabilitacji w oddziałach rehabilitacji kardiologicznej, sanatoriach kardiologicznych lub kardiologicznych szpitalach uzdrowiskowych, ale również na terenie poradni kardiologicznej lub w warunkach domowych.

 

 

W zależności od stopnia ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, z groźnymi chorobami współistniejącymi, pacjenci kierowani zostają do rehabilitacji szpitalnej. Rehabilitacji domowej podlegają wąskie grupy chorych dobrze współpracujących, przy zaistnieniu możliwości odpowiedniego nadzoru telemetrycznego.

 

 

 

 

 

Nadesłał: Danutar